Czesław Malewski
Rody szlacheckie na Litwie (VI) Wileńszczyzna była prawdziwym ogrodem botanicznym szlachty i - jakiej szlachty! Siedzieli tu od pogańskich czasów, bo od Mendoga - Jundziłłowie, Wismontowie, od Giedymina - Dogilowie, Ejgirdowie, od Jagiełły i Witolda - Krupowiczowie, Zapaśnikowie, Krupowiesowie, Wilbikowie, Mickiewiczowie, Koczanowie, Dowgirdowie, Jodkowie, Bartoszewiczowie i inni. W samym lidzkim powiecie (obecnie część rejonu solecznickiego) pod koniec XVIIIw. kwitło jakieś 600 nazwisk szlacheckich, a w tym kilkanaście rodzin o nazwisku, naszego Wieszcza, Mickiewicz Herb Poraj W polu czerwonym róża pięciopłatkowa srebrna o listkach zielonych. W klejnocie nad hełmem w koronie taka sama róża. Znane są średniowieczne pieczęcie z tym herbem: 1413 r. Mikołaj Bylimin, bojar litewski, 1431 i 1433 Mikołaj Jagaiłł Gedrojć i Wojno Gedrojć - bojarzy litewscy ( ród Gedrojciów w pierwszej poł. XV w. podzielił się na dwie gałęzie kniaziowskie i bojarskie). Aktem unii horodelskiej herb ten został przeniesiony na Litwę. Ród Różyców reprezentował Michał z Michałowa, do rodu adoptowany został Mikołaj Bylina, bojar litewski, o którym więcej nic nie podaje się w źródłach historycznych. Pieczętowały się tym herbem między innymi rodziny: Ambroziewicz, Biernacki, Bilimin, Boguchwał, Brzeziński, Bukowski, Chomicz, Chrzanowski, Dąbrowski, Gadamowicz, Giedrojć, Gogolewski, Gołembowski, Górecki, Gorski, Grzybowski, Jakubowski, Janowicz, Jankowski, Jarocki, Jasieński, Jeżowski, Kamieński, Latkowski, Lipnicki, Lisowski, Łatkowski, Mackiewicz, Makowski, Michałowski, Mickiewicz, Nowicki, Ochoński, Piotrowski, Podolski, Raczkowski, Różański, Różycki, Rudnicki, Skalski, Sokołowski, Szatkowski, Wilczyński, Zawisza. Familia Mickiewiczów Przedstawię rodziny o tym nazwisku , jak mówiono jeszcze w XIX wieku, Familie Mickiewiczów. Skąd pochodzi ród Adama Mickiewicza ? Na to pytanie starano się już niejednokrotnie odpowiedzieć. W XVII i XVIII wieku nie zdarzało się, aby ktoś w Rzeczypospolitej zakwestionował szlachectwo ubogiej szlachty, ale w Cesarstwie Rosyjskim chcąc zostać urzędnikiem niezbędne było przedstawienie takich dowodów. Taka sytuacja zaistniała z Mikołajem Mickiewiczem synem Jakuba, ojcem Adama. Uśmiechnęło się do niego życie co jednocześnie zmusiło go do poszukiwań dowodów swego szlachectwa, które znalazł w powiecie lidzkim, parafii raduńskiej. W ówczesnych czasach najdroższym klejnotem życia było szlachectwo, do którego przywiązane były wszelkie prawa człowieka i obywatela. M. Szymielewicz pisał w artykule "Skąd pochodzi ród Adama Mickiewicza?" (? Ziemia Lidzka", 9/1938 ): Oto przed nami "Akt dekretu wywodowego z deputacji guberni litewsko - grodzieńskiej wydanego, i genealogii przez tę deputację konotowanej ww. Jj. Pp. Mickiewiczom przydomku Rynwid służących. R. 1808 maja 1 dnia". Wykrył akt ten p. Teodor Wierzbowski w księgach grodzkich powiatu nowogródzkiego za rok 1808 przechowywanych ongiś w archiwum sądu okręgowego w Mińsku, i dwa razy ogłosił go drukiem: raz w Tygodniku Ilustrowanym r. 1902 nr. 33, a drugi raz w książce: " Z badań nad Mickiewiczem i utworami jego" (Warszawa, 1916 r.). Dekret ten dla nadania mu znaczenia urzędowego aktu władzy państwowej, musiał być następnie sprawdzony z oryginalnymi dowodami szlachectwa i legalizowany przez Heroldię czyli Departament Heroldii Senatu. Niestety, żadnych śladów tej legalizacji nie posiadamy. Dekret wywodowy dodaje Mickiewiczom przydomek Rynwid (Rynwid - imię litewskie spotykane u włościan i bojarów). Nie sięga podany w tym dokumencie rodowód w nazbyt głęboką przeszłość, tylko zgodnie z " żałowanoj gramotoj dworianstwu" ogranicza się stwierdzeniem szlachectwa jedynie trzech pokoleń rodu Mickiewiczów wzwyż, stawiąc za protoplastę tego rodu Krzysztofa Rynwida (?) syna Walentego, ''pradziada wywodzących się", który jakoby pochodził z parafii raduńskiej, powiatu lidzkiego. A pochodzenie to ustalone zostało w ten sposób, że Mickiewiczowie nowogródzcy, udawszy się do gniazda swojego w powiat lidzki, skąd ich poprzednik Krzysztof, jak wyżej powiedziało się, wyszedł, uzyskali świadectwo od Mickiewiczów tamże mieszkających i dalszych tamecznych obywateli, że poprzednik ich Krzysztof, po odstąpieniu cząstki dziedzicznej w parafii raduńskiej rodzeństwu swojemu, wydalił się w powiat nowogródzki i że zostawił syna Jana?. To świadectwo "rodowitości szczątków Krzysztofa i Jana Mickiewiczów" roku 1789 augusta 10 dnia datowane i tegoż roku nowembra 10 aktykowane zostało w księgach ziemskich powiatu lidzkiego. Niesiecki wymienia Rynwida Mickiewicza podstarościego żmudzkiego oraz synów jego Pawła i Stanisława, pieczętujących się herbem Lis i Ślepowron, i twierdzi, że zwano ich Mickiewiczami od dóbr Mickiewicz (spotykamy okolicę Mickiewicze również w powiecie lidzkim - przyp. autora). Ostatnia wzmianka o Mickiewiczach Rynwidach pochodzących ze Żmudzi urywa się w Lidzie w 1702 roku. O Mickiewiczach Rynwidach znajdujemy ( w archiwum wileńskim) informację z powiatu wołkowyskiego i lidzkiego w końcu wieku XVIII i na początku XIX. Przebywał tu Józef Mickiewicz Rynwid ojciec Franciszka, Stanisława i Konstantego. Z tych Franciszek, żonaty z Anną Bułgarynówną w 1834 r. był naczelnikiem kasy skarbowej w Wołkowysku i miał synów: Bazylego i Jana oraz córki: Franciszkę i Ksawerę, zaś Stanisław był naczelnikiem kasy skarbowej w Lidzie. Mickiewiczów, Niesiecki podał dwa rody: z herbem Poraj, którzy według Stryjkowskiego idą od kniaziów Gedrojciów i z herbem Nałęcz "o których ani Paprocki ani Okolski nie pisali" osiadli w powiatach mińskim, upickim i na Żmudzi oraz nie wspomina się w ogóle w herbarzach o tej rodzinie z herbem Przyjaciel, osiadłej w powiecie lidzkim. W dokumentach z 1545 r., dotyczących powiatu raduńskiego, znajdujemy drobną szlachtę o nazwisku Mickiewicz, w uchwałach sejmu Wileńskiego 1528 r. jest wymieniony z powiatu nowogródzkiego Maśko Mickiewicz. Michał Szymielewicz w wyżej wspomnianym artykule pisze o kilkunastu rodzinach szlacheckich o nazwisku Mickiewicz, które następnie zgrupował w pięć partii - rodów nie wymieniając klejnotów tych rodzin, których urzędowe rodowody nie sięgały końca XVII wieku. W XVIII w. istniała tradycja, że jeden z rodów lidzkich Mickiewiczów wraz z Wilbikami i Zapaśnikami pochodzi od wspólnego protoplasty ich Kruposa, któremu szlachectwo nadał wielki książę Witold za wyprawę pod Grunwald w 1410 r. Mickiewicz h. Nałęcz - pow. lidzki (1) - Tomasz s. Jana z synami: Antonim, Mateuszem i Fulgentym. - Jan, Maurycy, Fulgenty, Zygmunt - synowie Dominika. - Ignacy, Dominik, Marian synowie Kazimierza - Zygmunt syn Stanisława wnuk Michała z posesji Krupowicze Mickiewicz h. Nałęcz - pow. lidzki (2) - Jan, Stanisław, Jakub i Ignacy synowie Kazimierza z posesji Pietraszuńców. Jak pisze M. Szymielewicz Mickiewiczowie osiadli w Olechnowcach wywodzili się od Kruposa, wobec czego należałoby wnioskować, że do pokrewieństwa z Mickiewiczami nowogródzkimi mogli przyznawać się Mickiewiczowie z Pietraszuńców( parafia raduńska - przyp. aut.). Powstaje jednak pytanie, dlaczego pieczętowali się różnymi herbami? Mickiewicz h. Przyjaciel - pow. lidzki (3) - Jakub syn Jana - Jakub, Ignacy i Antoni synowie Jana - Jan i Bartłomiej synowie Hieronima z posesji Towginie Mickiewicz h. Przyjaciel - pow. lidzki (4) - Antoni, Ignacy, Józef, Tomasz i Jakub synowie Jana z posesji Jurgiszki. Mickiewicz h. Przyjaciel - pow. lidzki (5) - Kazimierz i Antoni synowie Józefa - Bartłomiej syn Jerzego - Marian i Jan synowie Jana z posesji Jacewicze. Mickiewicz h. Przyjaciel - pow. lidzki (6) - Jan z synem Wawrzyńcem, Franciszek i Tomasz synowie Józefa . - Michał, Jan, Jerzy i Józef synowie Andrzeja z posesji Żałobiszki i Jacewicze. Podobnie jak wyżej wymienione rodziny z powiatu lidzkiego, wywodzą się korzenie Adama Mickiewicza herbu Poraj. Zamieszkiwali w okolicach Mickańce, Wilbiki, Smilginie, Wielkie Dowgiały, Janowicze, Giesmonty, Mickiewicze, Wojdagi, Chomicze, Hormany, Pojodupie, Honckiewicze, Jurgiszki, Białopiory, Kierbiedzie, Jodki, Żałobiszki - powiat lidzki. Spokrewnieni z rodzinami szlacheckimi: Wilbików, Fietkiewiczów, Zapaśników, Krupowiczów, Bołądziów, Ryntowtów, Klimowiczów i innych. Herb Przyjaciel W polu błękitnym serce czerwone na misie złotej przebite strzałą srebrną w prawo. W klejnocie nad hełmem w koronie pięć piór strusich. Liczne herby określane jako odmiany herbu Przyjaciel są kombinacjami jednego bądź dwóch serc ze strzałą lub mieczem. Jedną z odmian herbu Przyjaciel jest przedstawienie w polu błękitnym dwóch serc czerwonych, między którymi strzała w słup. W klejnocie nad hełmem w koronie ogon pawi. Istnieją także odmiany różniące się barwą pola. Herb występował w ziemi płockiej, wiele rodzin zamieszkiwało na Litwie. Były to: Bohusław, Downarowicz, Dramiński, Dulewski, Grabowski, Hryniewicz, Janowicz, Klimkiewicz, Lipiński, Maciejewicz, Mackiewicz, Mickiewicz, Migiewicz, Minasiewicz, Mingajłowicz, Mirosławski, Muraszko, Muśnicki, Dowbor - Muśnicki, Nagrodzki, Nowaczyński, Pawłowicz, Romanowski, Skirmunt - Strawiżski, Szumowiecki, Tomkowicz, Wojciechowicz, Wolański, Żabiński. Informację o herbie Nałęcz podawaliśmy w pierwszym odcinku o rodach szlacheckich. NG 26 (462) |