Czy nie zrówna się liczba Litwinów w kraju i na obczyźnie? Niekiedy jest obawa, że w domu pozostaną tylko emeryci, chorzy i lenie. Naturalnie, i inspektorzy podatkowi.

16 sierpnia w Wilnie rozpocznie obrady X Sejm Światowej Wspólnoty Litwinów. Mają w nim uczestniczyć przedstawiciele rodaków z 30 krajów.

Działalność Litwinów zagranicznych jest dziś lepiej znana na Litwie. Niektórzy spośród nich zajmują wysokie stanowiska w rządzie, uczestniczą w posiedzeniach Sejmu. Ściślejszą staje się więź obu części narodu. Zastępca dyrektora generalnego Departamentu Mniejszości Narodowych i Uchodźstwa Steponas Kulbauskas przedstawił kilka faktów: w ciągu ostatnich trzech lat swe kwalifikacje doskonaliło na Litwie blisko 200 nauczycieli lituanistycznych szkół i kierowników zespołów artystycznych, 80 nauczycielom litewskim, pracującym w Rosji, na Łotwie i Białorusi, wypłaca się ustalony ustawowo dodatek do uposażenia; ponad pół tysiąca dzieci spędzało wakacje na koloniach oświatowych i wypoczynkowych w Polsce.

W Sejnach zbudowano Litewski Ośrodek Kulturalny. 20 sierpnia zostanie otwarty kościół Zmartwychwstania Chrystusa w Tylży oraz dom wspólnoty litewskiej Ziemi Królewieckiej.

Ale jakiej pomocy można udzielić tym, którzy jeszcze niezbyt dawno mieszkali wśród nas - w Kownie, Ucianie, Šilutë? Z roku na rok powtarzano, że za granicą mieszka około miliona Litwinów. Ilu ich przybyło w ciągu ostatniego dziesięciolecia, gdy z kraju uciekają zarówno starzy, jak i młodzi? Według dokumentów różnych resortów, liczba legalnych emigrantów waha się od 10 do 100 tysięcy ( większą połowę stanowią ci, którzy wyjechali na terytorium byłego Związku Sowieckiego). Nikt jednak nie jest w stanie powiedzieć, o ile więcej rodaków wyjechało nielegalnie lub nie powróciło po wygaśnięciu ważności wizy. Zastanówmy się, ilu wśród nich jest naszych bliskich, znajomych: można powiedzieć, że strasznie dużo. Przyczyna najczęściej jest ta sama: utracona nadzieja na urządzenie swej przyszłości na Litwie.

("Veidas" nr 32)

NG 34 (470)