Lato, które niezbyt obfitowało w słoneczne i upalne dnie, czas najdłuższych wakacji i urlopów, już jest za nami. Pierwszego września ponownie wesoły dźwięk dzwonka zawołał uczniów i nauczycieli do szkolnych murów.

Dźwięcznie i z otuchą rozbrzmiewał on również w polskiej szkole w Czarnym Borze. Świąteczny poranek zainaugurował uroczyście proboszcz parafii wojdackiej ks. Raimondas Macedulskis. Złożył serdeczne pozdrowienia z okazji rozpoczęcia nowego roku szkolnego oraz po Mszy Świętej udzielił Bożego błogosławieństwa wszystkim licznie zgromadzonym. Drewniany gmach, zbudowany rękami sióstr Urszulanek, założycielek polskiej szkoły, przetrwał najstraszniejszy kataklizm, jakim była II wojna światowa, powitał wraz z gronem pedagogicznym i wychowankami wielu szanownych gości.

Po uroczystym powitaniu licznie zebranych, w tym 22 pierwszoklasistów dyrektor szkoły Mieczysław Jasiulewicz poinformował, że od początku nowego roku szkolnego nauczanie w klasach starszych będzie prowadzone o kierunku profilowym. Dwadzieścia jeden uczniów klasy 11 samodzielnie dobiorą przedmioty, w przyszłości niezbędne do wybranego zawodu i będą je opanowywali oraz pogłębiali wiedzę we wzmocnionym procesie nauczania.

Dyrektor złożył gorące podziękowanie za "dzwonek z otuchą", a właściwie za zasiłek finansowy na wyremontowanie piętra (poddasza) samorządowi rej. wileńskiego oraz "Wspólnocie Polskiej" tudzież konsulatowi RP w Wilnie za komputer i kolorową drukarkę.

Po uroczystej mowie administracji i gości, słowa udzielono najmłodszym, pierwszoklasistom, którzy odważnie deklamowali wierszyki, w jakich nie zabrakło wzmianki i podziękowania za kolorowe, w pełni ukompletowane tornistry, a uczniowie klasy 11 uprzyjemnili święto śpiewem i modernistycznymi tańcami. Natomiast szczególnego uroku dodało wystąpienie uczennicy klasy 10, laureatki 2 nagrody Piosenki Polskiej w rej. trockim, zorganizowanej przez rodzinę Saszenków, Krystyny Cynkowicz, mającej po prostu anielski głos.

Uroczyste i serdeczne rozpoczęcie roku szkolnego mamy za sobą. Szkołę w Czarnym Borze czeka pracowity rok.

"Musimy siać, choć grunta nasze marne,
Choć nam do orki pługów brak i bron,
Musimy siać, choć wiatr porywa ziarna,
Choć wślad za siewcą kroczą stada wron,
...Nie wolno nam ni sił, ni dnia marnować
Musimy siać, musimy tworzyć cud!.."

NG 39 (475)