Zofia Ewa Szczęsna

Dobroć serca

Jest taka noc, która nie zna snów,
jest taki świt, który szary znów,
jest taki dzień, który w cień ucieka
i w zamyśleniu tylko zmierzchu czeka,
jest taki wiatr, który burze niesie,
co huczy w sercu, jak w tym czarnym lesie.


Jest taka radość, którą łzy zabiorą
i takie smutki, co u progu stoją,
i takie męki, co przygniotą ciebie,
i takie serca, co wesprą w potrzebie,
i ciepłe dłonie, co twą dłoń uścisną,
aż niepokoje wszystkie znów gdzieś prysną.


Jest taka dobroć, co serce ogrzeje,
przyniesie radość i nowe nadzieje,
i nową wiosnę, która budzi życie,
jej świergot ptaków w woń bzów o świcie,
która urodą duszę rozpromieni,
by kwiaty nieba rozsiewać po ziemi.

NG 51 (487)