NaszaGazeta

Rozpoczynając od kwietnia ub. r. w niektórych środkach masowego przekazu i przez niektórych działaczy na Litwie i poza jej granicami, intensywnie są promowane osoby Jana Sienkiewicza i Zbigniewa Balcewicza jako rzekomych przywódców Związku Polaków na Litwie i jego Zarządu Głównego, co nie ma nic wspólnego z rzeczywistością i prawdą.

Obserwując wydarzenia z perspektywy minionego okresu, należy stwierdzić, iż nie budzi najmniejszej wątpliwości, że chodziło tu o dwie rzeczy - o osłabienie Związku, który poprzez pracę u podstaw i unikanie taniego politykierstwa w ciągu ostatnich kilku lat zdobył należne miejsce w społeczeństwie oraz o przejęcie, za kilka tygodni do zakończenia budowy, Domu Polskiego w Wilnie.

I mimo, że inspiratorzy i inicjatorzy, mający bogate doświadczenie jeszcze w sowieckiej agitacji i propagandzie, osiągnęli propagandowy sukces, tym niemniej w jaskrawej sprzeczności z nim pozostają zasady etyki oraz formalno - prawne wymogi stosownej ustawy i Statutu Związku.

Zainicjowane przez nas w listopadzie ub. spotkania, mające na celu znalezienie rozwiązań opartych na Statucie Związku, w tym poprzez zwołanie nie kolejnego zjazdu, zaowocowały jedynie nasileniem oraz rozsyłaniem i przekazywaniem do środowisk polonijnych i kresowych oraz środków masowego przekazu wyjątkowo nieżyczliwej i nieprawdziwej informacji.

Warto więc przypomnieć, iż szczególnie nagłośnione przez TV Polonia i "Gazetę Wyborczą" posiedzenie Zarządu Głównego z dnia 3 kwietnia 2000 roku o rzekomym zawieszeniu legalnie wybranego prezesa Związku, nie posiadało kworum do podjęcia takiej decyzji, a z 10 prezesów oddziałów Związku swoim podpisem nieprawną uchwałę poparła jedynie prezes najmniejszego Kiejdańskiego oddziału.

Tak zwany zjazd, zwołany w dniu 27 maja ub. r., t. j. w dwa tygodnie po legalnym zjeździe, który miał miejsce w dniu 14 maja 2000 roku, i który w tajnym głosowaniu wybrał władze Związku, również został zwołany i obradował wbrew wymogom Statutu. Wyżej wymienione osoby nie mogły być wybrane w skład władz Związku, bo nie były jego członkami, a za wybór tak zwanego "Zarządu Głównego" przegłosowało w jawnym głosowaniu zaledwie 149 osób z 420 obecnych na sali, to jest znacznie mniej niż połowa plus jeden.

Są to fakty niepodważalne.

Uchwalając tekst powyższego stanowiska Zarząd Główny nie liczy, iż będzie mógł w stanie zmienić nie odpowiadającą rzeczywistości opinię, na ugruntowanie której decydujące znaczenie miały postawa, kontakty i środki Stowarzyszenia "Wspólnota Polska". Tym niemniej uznając, iż budowanie polskiego społeczeństwa nie może być oparte na fałszu i zakłamaniu, postanowiliśmy, w oparciu o Statut Związku, przedstawić opinii publicznej swoją ocenę biegu wydarzeń.

Zarząd Główny wyraża nadzieję, iż polskie społeczeństwo nie dopuści do zawłaszczenia wybudowanego za środki Państwa Polskiego i z naszym społecznym wysiłkiem organizacyjnym Domu Polskiego w Wilnie, a jego działalność będzie zorientowana na rzeczywiste potrzeby Polaków na Litwie.

Uchwalono jednogłośnie w dniu 22 lutego 2001 roku.