Zofia Ewa Szczęsna

Nasza droga

Życia droga wciąż nas wiedzie,
gdzie i dokąd nie wiadomo,
ścieżką jasną, dróżką stromą,
w dniach radości, w smutków biedzie.

Wędrując tak utrudzeni
wśród losu, który nam dany,
w samotności spotykamy
smutek wiosną, kwiat w jesieni.

Czasem czyjeś dłonie, oczy,
niosą tobie uśmiech, ciepło,
troskę, pomoc, radość świętą,
jak światło wśród mrocznej nocy.

I choć trudna droga nasza
i bagaż trosk nas przygniata
wśród wędrówki tego świata,
idąc ze mną mrok rozpraszasz.

NG 21 (510)